Mijn gedachten dwalen af naar Sanne. Zij is pas net 37 weken zwanger. Haar man is piloot, zelf is zij stewardess. Samen vlogen zij de hele wereld over. Bezochten de meest idyllische plekken en leefde het goede leven.

Nu de uitgerekende datum in het zicht komt, krijgt het vliegen voor Sanne een andere dementie. Pieter vliegt nog steeds naar alle uithoeken van de wereld, wat bij Sanne voor veel onrust zorgt. Ze is bang dat hij de bevalling zal missen.

Uitvoerig hebben wij hier op het spreekuur over gesproken. We hebben een goed backup plan gemaakt. Toch blijft de angst en spanning bij Sanne overheersen.Ik leef enorm met haar mee. Begrijp haar gevoelens, want ook nu zit Pieter alweer dagen in Zuidoost-Azië.

Na het tandenpoetsen kruip ik lekker onder de wol. Ik val in een diepe slaap. Na een goede nachtrust wordt ik gewekt door mijn diensttelefoon. Ik schrik als ik Sanne aan de telefoon krijg. Ze is volledig in paniek. Huilend vertelt zij mij dat ze enorme pijn in haar buik heeft. Ze is bang, bang dat dit misschien wel weeën zijn…. Maar dat kan toch helemaal nog niet! Want Pieter is net in het vliegtuig vanuit Singapore naar huis gestapt.

Ik hoor aan Sanne haar stem dat de geboorte van hun kindje niet meer lang op zich zal laten wachten. Ik spring direct in de auto en rij zo snel als ik kan naar haar toe.

Ik word opgevangen door de hevig geëmotioneerde moeder van Sanne. Kort spreek ik met haar. Nu Pieter er niet is zal zij sterk moeten zijn voor haar dochter.

Daarna haast ik mij naar de badkamer waar Sanne onder de douche op een skippybal de persweeën probeert weg te zuchten. De persdrang neemt met de minuut toe. Sanne zal er aan moeten geloven. De geboorte zal plaatsvinden in het bijzijn van moeder maar zonder haar Pieter. Voor dit verdriet is nu geen tijd. Intuïtief perst Sanne elke wee een beetje mee.

Snel pak ik mijn verlostas uit. Terwijl ik de kraamzorg aan het bellen ben zie ik het gebeuren. Sanne voelt het hoofdje tussen haar benen. Snel gooi ik mijn diensttelefoon aan de kant. Samen met Sanne omvatten we de baby. Zo onder de douche, op de skippybal, is Sanne net moeder geworden van een prachtig meisje. De badkamer vult zicht met babygehuil. Maar ook oma en ik pinken een traantje weg.

Sanne kan het nog niet bevatten. Ze is net in een recordtempo bevallen. De naam van hun dochter houdt ze nog even geheim. Die wil ze samen met Pieter onthullen. De placenta en vliezen volgen al snel na de geboorte van hun dochter. Ondertussen arriveert de kraamzorg. Zij helpt Sanne met opfrissen terwijl oma en ik de slaapkamer omtoveren tot een knusse kraamkamer met een schoon opgemaakt bed en gezellige bloemen. Tussen het schone linnen laat ik Sanne en haar dochter achter. Wachtend op Pieter die over een paar uur op Schiphol zal landen.

De volgende ochtend begin ik mijn kraamvisiterondje bij Sanne en Pieter. Nieuwsgierig stap ik de slaapkamer binnen. Pieter ligt heerlijk knuffelend met hun dochter Rosie op bed. Sanne en ik vertellen hem in geuren en kleuren hoe de bevalling is verlopen. Ik zie Pieter genieten. Vol emotie hoort hij ons aan. Hij is enorm trots! Wow wat hebben zijn vrouw en dochter dit geweldig gedaan.