De dag begon prachtig.

Blauwe lucht, warm zonnetje en iedereen in opperbeste stemming.

Deze dienst heb ik samen met Veerle. Veerle loopt stage bij ons in de praktijk.

Ze is student aan de opleiding verloskunde. Het is een gezellige en enthousiaste student. Dit is haar tweede stage en ze heeft nog nooit een thuisbevalling mee mogen maken.Samen zijn we op deze prachtige zondag onderweg voor de kraamvisites. Veerle hoopt vurige op een bevalling. Bij voorkeur een thuisbevalling.

Deze wens lijkt in vervulling te komen wanneer Hugo ons belt. Hugo en Janne verwachte hun vierde dochter. Janne is drie keer in een recordtempo thuis bevallen.
Op het moment dat Hugo mij belt heeft Janne elke 3 minuten een wee. Ze heeft het zwaar. Al gedurende het gesprek met Hugo rij ik in de richting van hun huis. Dan heb ik hopelijk nog even de tijd om al mijn spullen voor een thuisbevalling klaar te zetten.
Hugo begeleidt ons bij aankomst naar de master-bedroom waar Janne zich lekker heeft teruggetrokken op hun prachtige zolder etage. Daar beschikt zij over een luxe badkamer en zithoek in de zeer ruime slaapkamer.

Wij observeren Janne een tijdje. Ondertussen zet ik alle spullen voor een thuisbevalling rustig klaar. Als Janne even een rustpauze heeft, geeft ze aan graag onderzocht te worden zodat ze weten waar ze in de bevalling zit. Janne blijkt tot mijn verbazing 3 cm ontsluiting te hebben. Ik leg uit dat juist bij een 4e bevalling, de aanloop wel weer iets anders kan zijn dan bij de vorige bevallingen. We geven Janne en Hugo de rust en tijd om samen dit stukje van de bevalling te doen.
Wij besluiten beneden in de woonkeuken bij de openslaande deuren de administratie bij te werken. Ik durf niet meer weg te gaan want ik hoop dat deze bevalling opeens heel spoedig zal verlopen. We spreken af dat Hugo en Janne maar een gil hoeven te geven en wij rennen naar boven.

Na een ruime twee uur gaan wij toch maar eens polshoogte nemen. Janne is in bad gegaan, heeft onder de douche gestaan, zitten op de skippybal en loopt nu ijsberend de weeën op te vangen. Ze wil weten hoever ze is. Zelf is ze ook verbaast dat ze nog geen persdrang heeft. Ik onderzoek haar en constateer vier cm ontsluiting.
Ik voel naast het baby-hoofdje ook vingertjes van de baby. Ik leg uit wat ik denk te constateren en gezien het zeer trage beloop van de bevalling stel ik voor om naar het ziekenhuis te gaan. Janne baalt van dit beloop maar raakt ook op en wil dat er een einde gaat komen aan deze uitputtingsslag.

Wanneer wij in het ziekenhuis arriveren onderzoekt de gynaecoloog Janne. De ontsluiting is nog steeds vier cm. Janne kan en wil niet meer. De gynaecoloog wil de natuur toch nog even een kans geven. Hij stelt voor dat Janne iets tegen de pijn zal krijgen. Op die manier kan ze een beetje op adem komen. Janne heeft tijdens haar vorige bevallingen nooit pijnstilling gehad. Dit aanbod grijpt zij nu met beide handen aan. De remifentanil pomp wordt gecombineerd met weeënopwekkers in de hoop dat er nu mooie vooruitgang in de ontsluiting zal ontstaan.

Er verstrijken wederom twee uur. Twee uur waarin wij Janne helpen met zuchten en haar tranen deppen. Ze is verdrietig… Ze had zich haar laatste bevalling zo anders voorgesteld. Als de gynaecoloog haar weer onderzoekt blijkt ze vijf cm ontsluiting te hebben. Het gaat traag, iets te traag. De gynaecoloog neemt het besluit tot een keizersnede.
Veerle en ik begeleiden Hugo en Janne mee naar de operatiekamer. Veerle mag de operatie bijwonen. Ook een nieuwe ervaring voor haar. Met een paar minuten wordt dochter Marie geboren.

Als ik een paar uur later thuis kom merk ik dat ik deze ervaring maar niet los kan laten. Eerst zit ik een tijdje aan de rand van het water en overdenk de dag.
Ik weet dat we alles geprobeerd hebben. Ik zal me moeten neerleggen bij deze afloop.
Om alle spanning van de dag kwijt te raken duik ik het koude water in om even alles van mij af te zwemmen…