Vandaag ontvang ik Gulcin. Zij en haar man gaan hun vierde kindje krijgen. Het is een echt nakomertje want de oudere kinderen zijn al ware pubers. Het hele gezin verheugd zich op de komst van de baby.
Normaal gesproken is Gulcin een opgewekte en vrolijke zwangere. We kletsen er tijdens de consulten altijd gezellig op los.
Vandaag komt ze echter met een bezorgd gezicht de spreekkamer in.
Haar schoonmoeder in Turkije gaat opeens hard achteruit. Haar gezondheidssituatie is kritiek.
Haar man is de oudste zoon en heeft zijn verantwoordelijkheden genomen. Hij is vanochtend op het vliegtuig richting Turkije gestapt. Wetend dat de kans bestaat dat hij hierdoor de bevalling kan gaan missen.
Gulcin begrijpt hem. Maar zelf vind ze het dubbel. Haar schoonmoeder gaat dit leven verlaten en binnen enkele weken zal er in hun gezin nieuwe leven komen.
Net na de feestdagen heb ik dienst en belt Gulcin mij. Ze is inmiddels 39 weken zwanger maar het hoofdje van de baby was de laatste controle niet ingedaald.
Wanneer het hoofdje rond de uitgerekende datum niet is ingedaald dan geven wij onze cliënten de instructie om ons direct te bellen als de vliezen breken.
Er bestaat dan namelijk een kans dat de navelstreng of een handje naar bekenden zakt en de uitgang blokkeert.
Gulcin belt mij dus keurig nu haar bevalling begint met het breken van de vliezen. Ik stap direct in de auto en rij naar haar toe.
De oudste dochter van Gulcin doet de deur open. Helaas zit haar vader nog in Turkije en zal hij de bevalling gaan missen.
Hun oudste dochter Zenep zal haar moeder bijstaan tijdens de bevalling. Super dapper want dit 17 jarige jonge vrouw is nog nooit bij een bevalling geweest. Ze vertrouwt mij toe dat ze het heel spannend vindt.
Ik onderzoek Gulcin en bevestig inderdaad dat het hoofdje van de baby niet is ingedaald. Bij elke bewegen of wee verliest Gulcin heel veel vruchtwater. Ze ligt in een flinke plas.
In overleg met de gynaecoloog besluiten we dat het veiliger is om de bevalling in het ziekenhui af te wachten.
De broer van Gulcin brengt haar naar het ziekenhuis.
Daar worden de weeën met de minuut meer. Gulcin heeft het heel zwaar. Ze zucht haar weeën dapper weg maar het is moeilijk. Haar dochter zit in een hoekje van de kamer en vindt het vreselijk om haar moeder zoveel pijn te zien hebben. Ik leg Zenep veel uit en merk dat ze daardoor ontspant. Ze begrijpt daardoor beter dat het goed is waar haar moeder doorheen moet.
Regelmatig schrijft Marieke een blog over haar ervaringen als verloskundige. De blogs zijn waar gebeurt, maar de namen zijn veranderd.
